Frederik willem conrad (1800)

betekenis & definitie

Nederl. waterbouwkundige, jongste zoon des vorigen, geb. 15 Febr. 1800 te Spaarndam, ontving zijn opleiding aan de artillerie- en genieschool te Delft, werd allereerst aspirant-inspeeteur onder inspecteur-generaal Blanken, werd door deze met de leiding van een deel der werken aan het Nieuwediep en het Noord-Holl. kanaal belast, kreeg daarna het opzicht over de werken van het kanaal van Steenenhoek, werd snel bevorderd, trad na de verbetering der zeewerken op Goedereede en bij de drooglegging van het Haarlemmermeer met I. A. Beyerinck als ingenieur op, werd daarop door de regeering aangewezen om bij den aanleg van den eersten spoorweg in Nederland (Amsterdam—Haarlem) den raad van administratie raadgevend terzijde te staan, was de eerste president van het Nederl. instituut voor ingenieurs, waarvan hij ook een der medeoprichters was (1847), kreeg in 1851 zitting in de jury voor de eerste wereldtentoonstelling te Londen, was voorzitter van de internationale commissie voor de doorgraving van de landengte van Suez, deed twee reizen naar Egypte in het belang van die doorgraving (1855 en 1856), was in 1858 president van den Raad van Waterstaat voor de doorgraving van Hollandop-zijn-Smalst en de aanleg van het Noordzeekanaal, leverde in 1866, kort na zijn benoeming tot hoofd-inspecteur, een olflcieel rapport over de afdamming van de Oosterschelde en het Sloe ten behoeve van de spoorlijn Middelburg—Vlissingen, arbeidde ook aan den aanleg der eerste telegraaflijnen in Nederland, bracht in het fransch een rapport uit over een Holsteinscl^ kanaal, ter verbinding van de Oostzee met de Noordzee, en woonde op dringend verzoek in 1869 de opening van het Suezkanaal bij: hij overleed op de terugreis te München, 1 Febr. 1870.