toondichter, geb. te Weenen in 1791, componeerde missen, opera’s, zangspelen, symphonieën, liederen enz. In 1820 trad hij het eerst in het openbaar te Weenen op met zijn kluchtspel Die Zwillinge. Aldaar gaf hij het oratorium Lazarus, een achtstemmig mannenkoor, Gesang der Geister enz.
Voorts niet minder belangrijke werken, als: de opera Alfonso und Estrella, de beroemde Müllerlieder (1823), het octet op. 166, het groote D.-mol-strijkkwartet, de groote C-dur-symphonie enz. Hij stierf in 1828. S. geldt als de grootste liederencomp. Een critische uitgave zijner werken verscheen van 1885—97 in 40 dln., bij Breitkopf u. Härtel te Leipzig. In 1872 werd in Weenen een standbeeld voor hem opgericht. Zijn leven is o. a. beschreven door R. Heuberger (1902 in Reimanns „Berühmte Musiker”).
