fransch generaal, bloedverwant van den vorige, geb. te Belfort 1839, nam deel aan den oorlog van 1870—71, waar hij zich onderscheidde bij Saint Privât. Hij ontsnapte aan de Duitschers bij de capitulatie van Metz en kommandeerde een bataillon in het leger van Faidherbe.
Vervolgens maakte hij verschillende expedities in Algerië mede. In 1883 werd hij tot brigadegeneraal benoemd en in 1884 naar Tonkin gezonden, als opperbevelhebber over de landmacht. Daar maakte hij zich meester van verschillende sterkten en drong door tot de grenzen van China, doch werd genoodzaakt voor de overmacht terug te trekken en op dezen terugtocht gewond en daardoor genoodzaakt het kommando over te geven aan den luitenant-kolonel Herbinger. In 1886 keerde hij met den rang van divisie-generaal naar Frankrijk terug, was achtereenvolgens kommandant van het 11e en het 7e legerkorps en werd inspecteur van het leger en lid van den oppersten krijgsraad.
