1) E. 1. koning van Salamis op Cyprus, stamde af van liet overoude koningsgeslacht dezer stad, hetwelk echter zijne macht aan een Phoeniciër verloren had. Na diens val vluchtte Euagoras,die tot dusver in Salamis gebleven was, naar Cilicië, om de lagen van de moordenaars van den tyran te ontwijken, keerde echter van hier, door slechts weinigen vergezeld, naar Salamis terug (410 v. C.) en bevrijdde zijne vaderstad, waarover hij nu de heerschappij verkreeg en zich ijverig bemoeide om er grieksche beschaving in te voeren. Door zijne groote bekwaamheden verhief hij de macht en de welvaart van het eiland, dat allengs geheel onder zijne heerschappij gekomen was, tot ongekenden bloei en bevorderde tevens de vredelievende betrekkingen met den perzischen koning Artaxerxes Mnemon. Na aldus de regeering bevestigd te hebben, ondersteunde hij den door de Perzen geholpen atheenschen veldheer Conon, dien hij na de verovering van Athene welwillend bij zich had opgenomen, zoo krachtdadig, dat de dankbare Atheners, na hunne ten gevolge der overwinning van Conon bij Cnidus herstelde onafhankelijkheid, aan E in 391 v. C. schepen te hulp zonden, toen hij door de Perzen aangevallen werd. E. sloot metAtocris, koning van Egypte, een verbond, bracht de kustlanden van Voor-Azië tegen de Perzen in opstand, en noodzaakte Artaxerxes daardoor in 387, na den voor Griekenland zoo schandelijken vrede van Antalcidas, tot het maken van groote uitrustingen. E. kon eene landing der Perzen niet verhinderen, sneed hun echter den toevoer af en verdedigde zich met moed en standvastigheid. Eerst eene nederlaag zijner vloot bij Cittium, waarna Salamis door de vijanden werd ingesloten, en het uitblijven van hulp waarop hij gehoopt had, bewoog hem om in onderhandeling te treden. Oneenigheden evenwel onder de perzische aanvoerders maakten hem weldra de verdediging van zijn rijk weder gemakkelijker, en na een 10-jarigen strijd verkreeg hij (376) een eervollen vrede. Twee jaren later viel hij door de hand van een sluipmoordenaar. De atheensche redenaar Isocrates roemt niet alleen zijne bekwaamheden als regent, maar ook zijn beschaving en deugden.
2) Euagoras Ii, kleinzoon van den vorige, zoon van Nicocles, werd na eene korte regeering door Protagoras verdreven, doch herkreeg met hulp van Perzië zijne heerschappij, die hij echter later opnieuw aan Protagoras verloor. Tot satraap over eene provincie van Voor-Azië aangestold, stierf hij, wegens knevelarij voortvluchtig, op Cyprus een gewelddadigon dood.
