(baron, later hertog van) fransch staatsman, geb. 22 April 1767 te Parijs, werd tijdens de Revolutie in hechtenis genomen, herkreeg door den val van Robespierre de vrijheid, werd 1806 „maître des requêtes” bij den raad van state, 1810 staatsraad en kort daarop prefect van politie te Parijs, welk ambt hij tot den terugkeer der Bourbons bekleedde. Tijdens de Restauratie was hij afgevaardigde en president der Kamer, ook meermalen eerste minister, doch moest herhaaldelijk voor de aanvallen der ultra-royalisten wijken.
Lodewijk XVIII verleende hem 1821 de waardigheid van pair. Na de Julirevolutie keerde P. zich naar de nieuwe regeering en werd president van de kamer der pairs. Sedert de revolutie van 1848 leefde hij teruggetrokken. In 1842 was hij lid van het Instituut geworden, ofschoon zijn letterkundige verdiensten alleen steunden op de met de Randon vervaardigde vaudeville: Grimon ou le portrait d faire en de uitgave zijner Discours prononeés dans les chamhres législatives (4 dln., Parijs 1842). Hij overleed 5 Juli 1862 te Parijs. Daar hij kinderloos was, adopteerde hij zijn achterneef Edme Armand Gaston, markies d’Audiffret-Pasquier, die hem in de hertogelijke waardigheid opvolgde en de Mémoires du chancelier Pasquier (4 dln., Parijs 1893—94) uitgaf.
