Emmerich

betekenis & definitie

Stad in den kreits Rees van het pruisisch regeeringsdistrict Düsseldorf, 8½ km. van de Nederlandsche grens, rechts aan den Rijn, in een vruchtbare vlakte, aan de lijnen Oberhausen-E. en E.-Zevenaar (17 k.m.), heeft het voorkomen van een hollandsehe stad, bestaat meest uit lage huizen, telde in 1900: 10.517 inw.: twee R. katk. kerken, een evangelische en een doopsgezinde kerk, synagoge, r.-kath. gymnasium, evangelisch rectoraat; spoorwegwerkplaatsen, ijzergieterij, fabrieken van chemicaliën, muziek-instrumenten, leer, likeuren, mineraalwater, cacao: handel in ruwe tabak, koloniale waren, boter en kaas; voorts in de omgeving tabaksbouw, veeteelt en visscherij (zalm). E. is een zeer oude plaats, die onder de namen Villa Embricensis, Embrieh, Embrecha, Embrika enz reeds sinds 697 vermeld wordt; is 1247 door graaf Otto van Gelderland, onder wiens bescherming zich in 1233 het kapittel gesteld had, tot stad verheven en met vestingmuren versterkt, kwam, door verkoop in 1402 op Cleve, maakte sinds 1407 deel uit der Hanze, en zou in zijn bloeitijd in de 15de eeuw 40.000 inw. hebben geteld; in 1599 werd het door Mendoza belegerd; nadat E. in 1609 met Cieve aan Brandenburg was gekomen werd het 1614 door prins Maurits bezet en sterk bevestigd, in 1672 door Lodewijk XIV ingenomen, waarop zijn vestingwerken werden geslecht: in 1794 werd het door de Franschen onder Vandamme beschoten, waardoor de toenmaals open stad vreeselijk werd geteisterd : in 1806 werd het bij het koninkrijk Westfalen en in 1815 weer bij Pruisen gevoegd.