fransch staatsman, geb. te Belfort 1828, werd in 1859 tot afgevaardigde voor den Boven-Rijn gekozen, bestreed de Italiaansche staatkunde van den keizer en verdedigde het wereldlijk gezag van den Paus. In 1863 leed hij bij de verkiezingen de nederlaag, doch werd in 1869 weder naar de kamer gezonden, waar hij zich schaarde bij de oppositie.
Gedurende den oorlog voerde hij bevel over een schare vrijwilligers, tot afgevaardigde voor den Boven-Rijn bij de „Assemblée nationale” gekozen, protesteerde hij tegen den afstand van Elzas Lotharingen. Na den oorlog vertegenwoordigde hij Belfort in het parlement en zetelde in het rechter centrum. Men heeft van zijn hand Histoire du Général de Lamoricière (1873) en Histoire de la défense de Belfort (1871).
