Edward de belijder

betekenis & definitie

(the Confessor), angelsaksisch koning (10é2—66), zoon van Ethelred den Onberadene (te Unready), hield zich gedurende de heerschappij der Denen als vluchteling in Normandië op, en kwam na het uiteinde der zonen van Kanut den Groote, Harold en Harthaknut, aan de regeering als laatste der koningen uit den saksischen stam; als zoodanig stelt de overlevering hem gaarne voor als een wijze wetgever en eenvoudigvroom mensch; in werkelijkheid was hij een man van een zwak karakter, die zich geheel door zijn uit Normandië meegebrachte gunstelingen liet beheerschen, aan wie hij de geheele regeering overliet; aan het hoofd dezer gunstelingen stond graaf Godwin_ ’skonings schoonzoon, die steeds in de eerste plaats zijn eigen eerzucht zocht te bevredigen; na Godwin’s dood (1053) trad E.’s zoon, Harold, in diens plaats E. overleed begin Jan. 1066. Hij deed veel voor de uitbreiding en bevestiging des christendoms in zijn staten, vandaar zijn bijnaam; in 1161 werd hij heilig verklaard.