engelsch revolutionnair, geb. 1617, overl. 1692 te Vevey, diende in de lijfgarde van den hertog van Essex, kwam in 1645 in het parlement, waar hij tot de heftigste republikeinen behoorde, was een der rechters, die over koning Karel I het doodvonnis uitspraken en werd toen kommandant-generaal van Ierland. In 1655 werd hij in den kerker geworpen, omdat hij zich verzette tegen het uitroepen van Cromwell tot „Lord protector’’.
Na diens dood herkreeg hij een zetel in het parlement, maakte deel uit van den staatsraad, deed zich wederom tot kommandant-generaal van Ierland benoemen, en verzette zich met alle kracht tegen de plannen van Monk. Na de troonsbeklimming van koning Karel II werd hij als koningsmoordenaar ter dood veroordeeld, doch hij ontkwam en vluchtte naar Frankrijk, daarna naar Zwitserland, waar hij zich vestigde. Hij heeft Gedenkschriften (1698—99) nagelaten, welke niet van belang zijn ontbloot.
