Droge batterij

betekenis & definitie

batterij saamgesteld uit thermo-electrische elementen; men maakt daarbij alleen gebruik van metalen, zonder eenige vloeistof, van droge elementen derhalve; onder droge elementen verstaat men echter ook gewone galvanische elementen, waarin de vloeistoffen met de zouten zijn vervangen door een vochtige pap van verschillende samenstelling; bij het veelvuldig gebezigde droge element-Leclanché bestaat bedoelde pap uit gebrand gips, zoutchloride en ammoniumchloride met water; in 1901 werd als vulmassa voor droge elementen aanbevolen, caleiumchloride (gekristalliseerd 30 deelen), caleiumchloride (gekorreld 30 dln.), ammoniumsulfaat (15 dln.) en zinksulfaat (25 dln.) Droge elementen munten uit door zindelijkheid, doch zijn, na te hebben uitgewerkt, moeilijk te vernieuveen.