gr., in de philosophie, zooveel als leerstuk, dat op gezag wordt aangenomen als een onaantastbare waarheid ; bij uitbreiding: leer of meening die geen tegenspraak of kritiek duldt en aanneming op gezag eischt. In de kerkelijke taal: de leerstellingen die door de kerk als geopenbaarde waarheden worden geleeraard.
Dogmatiek; de gezamenlijke dogma’s van een godsdienst; ook: het deel der theologie dat zich met de dogma’s bezighoudt, de dogma.’s systematisch en beredeneerend behandelt. Dogmatisme: dogmatische leer, zoodanige die van dogma’s, op gezag aangenomen stellingen uitgaat, aan dogma’s vasthoudt.
