Discus

betekenis & definitie

de werpschijf, eene ronde of ovale platte schijf; in het midden wat dikker liep zij naar den omtrek dun uit. Het bij de ouden (ook bij de tegenwoordige Grieken, vooral bij de Palikaren) zoo geliefde discusspel bestond daarin, dat de schijf op een bepaalden afstand of over ’t algemeen het verst moest geworpen worden, die het verst wierp was overwinnaar, hetzij dat men vooraf een bepaald punt had aangewezen of niet. Was er geen zoodanig punt gegeven, dan werden de plaatsen, waar de discus het eerst neerkwam door een teeken aangeduid, en zoo bepaalde men naar den afstand de overwinning; ieder volgende worp moest steeds den vorigen voorbij vliegen. Bij het afwerpen gaf zich het lichaam meer of min naar de rechterzijde overhellende voorover en tevens boog het hoofd zich zoo ver rechts om, dat de oogen de linkerzijde van het bovenlijf konden overzien; de rechterarm bewoog zich dan van onderen eerst naar achteren tot op de hoogte der schouders en beschreef dan in een snelle beweging naar voren een boog, waardoor aan den discus een vaart en eene richting van beneden naar boven gegeven werd; het zwaartepunt des lichaams rustte bij het afwerpen eerst op het rechter- dan op het linkerbeen, waarvan dan op dat oogenbiikue knie zich een weinig boog, terwijl het andere been in een nog sterkere buiging achterwaarts gehouden of weinig gebogen voorwaarts geplaatst werd ; eindelijk liep de werper den aan zijn hand ontvlogen discus een of meer passen na”. (Friedreichs, Realienind II. u. Od.) Door den worp ontstond een suisend, snorrend geluid, een natuurlijk gevolg, van de snelheid waarmede de linsenvormige discus de lucht sneed. Het was eene geschikte voorbereidende oefening voor den oorlog, inzonderheid voor de kunst om juist en zeker steenen te slingeren. Onder de standbeelden die een discuswerper voorstellen was dat van Myron het beroemdste.