Bij een totale zonsverduistering ziet men de maan als een zwarte schijf, omgeven door een lichtenden krans of ring, welke corona genoemd wordt. De nauwkeurige waarnemingen van den lateren tijd hebben geleerd, dat deze C. niet den cirkelvorm bezit, zooals men vroeger aannam, maar dat haar vorm zelfs dien van een vierkant nadert. Voor een deel is deze vorm echter ongetwijfeld slechts schijnbaar vierkant Van den rand der maan naar buiten neemt het lichtvermogen der C. af. Vroeger beschouwde men haar als de atmosfeer der zon, terwijl de roode protuberansen (zie Chromosfeer en Protuberansen) in die atmosfeer zwevende wolken zouden zijn. Spectroscopisch onderzoek heeft intusschen aan het licht gebracht, dat de corona een gloeiend gas bevat, hetwelk op aarde niet bekend is en dat men den naam Coronium heeft gegeven. Men weet weinig meer van dit gas dan dat het veel lichter moet zijn dan waterstofgas, het lichtste der ons bekende elementen. Bovendien geeft de C. een zwak continueel spectrum met donkere strepen, die waarschijnlijk van gereflecteerd zonnelicht afkomstig zijn. Daaruit is afgeleid dat de C. van een zeer fijne stof of nevelachtige gesteldheid is en een gedeelte van haar licht gereflecteerd zonnelicht.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
Favorieten
Wil je dit begrip toevoegen aan je favorieten? Word dan snel vriend van Ensie en geniet van alle voordelen:
- Je eigen Ensie account
- Direct toegang tot alle zoekresultaten
- Volledige advertentievrije website
- Gratis boek cadeau als welkomstgeschenk