Corinthia

betekenis & definitie

Oudtijds landschap v/d. Peloponnesus, grensde aan Sicyonië, aan Argolis, aan de Saronische golf, aan Megaris, en aan den korinthischenzeeboezem, besloeg 12 Q mijlen grootendeels bergachtig land. Aan de zijde van Megaris wordt de grensscheiding gevormd door het gebergte Geranea (nu Macriplagi) langs welks steilen oostelijken wand de beruchte scironische weg loopt; in het w. eindigt het in den berg Aegiplanctus en het voorgebergte Olmiae en Heraeum, nu kaap Hagios Nicolaos. Vervolgens wordt de landengte smaller en vormt den Isthmus, die wel is waar slechts 40 meter boven de oppervlakte der zee ligt, doch door zijn rotsachtigen bodem de dikwijls beproefde doorgraving onmooglijk maakt; uit den grond opborrelend bloed en dergelijke ongeluksteekenen hebben, volgens het volksverhaal, in vroeger en later .tijd de werklieden afgeschrikt en verhinderd. Over den Isthmus liep de Diolcus of de weg waarover kleinere vaartuigen van de eene zee in de andere gesleept werden. Ten z. daarvan vindt men de overblijfsels van den muur die sedert de perzische oorlogen tot op den tijd der Turken meermalen opgebouwd werd (door de Venetianen in 1463 en 1696). In het z.w. ligt het gebergte Apesas (nu Phuka) in de richting van Argolis en Phliasië, ten z. van de hoofdstad de kegel Acrocorinthus met de acropolis; ten o. daarvan de keten der Ezelsbergen, nu Hexamili, met de kapen Bucephalum en Spiraeum. Door deze bergen is C. naar het z. geheel ontoeganklijk, en slechts 2 wegen in het w. van Cleonae, en verder oostwaarts van Argos over Tenea voeren over de bergen. Slechts ten w. op den Isthmus is eene vruchtbare vlakte, die ook vroeger, toen zij niet zoo verwaarloosd lag als thans, niet toereikende was voor de behoeften der talrijke bevolking. Van het overig gedeelte des lands zeiden de ouden reeds „hoogten en dalen wisselen elkander af. Onder de onaanzienlijke rivieren vormt de Nemea, nu Vokka enKutzomali, de grensscheiding aan den kant van Sicyonië; vreemd is het dat men van een grootere langs Corinthe stroomende rivier (nu Longo Potamo) den ouden naam niet kent. De oude naam van de stad Corinthus, zinspeelt op pelasgische bewoners; met hen vereenigden zich later Aeoliërs, en, na de dorische volksverhuizing, Doriërs. De bevolking van het kleine landschap bedroeg in den bloeiendsten tijd wel 600.000 zielen, die meest van den handel leefden; een belangrijke bron van rijkdom was ook de hooge tol die voor alle waren die langs den landweg vervoerd werden, moest betaald worden. — De boofdstad was Corinthus, nu Korinthe, de volkrijkste en belangrijkste handelstad van geheel Hellas, met 300.000 inwoners, uitmuntende door hare gunstige ligging tusschen twee zeeën (bimaris), met de fraaie bron Pirene (waar Bellerophon den weerspannigen Pegasus zou bedwongen hebben), die op eene hoogte van 1700 voet boven de oppervlakte der zee ontspringt. Later werd hier door keizer Hadrianus eene waterleiding uit het Stymphalische meer in Arcadië aangelegd Door zijn burcht Acrocorinthusten z. was Corinthus, benevens Magnesia en Chalcis, een der drie bolwerken van Griekenland. Nadat Mummius in 146 v. C. de stad verwoest had, lag zij honderd jaren in puin, werd toen door Caesar herbouwd en kwam weder, hoewel niet als vroeger, tot bloei. Weinig weet men van de plaatslijke gesteldheid der oude stad, meer van die der nieuwe. Een tal van prachtige, bijzondere en openbare gebouwen versierden de stad, waar Athene zelfs voor moest onderdoen, maar weelde, zwelgerij en zedenbederf werden ras heerschende ondeugden. Bij den tempel van Aphrodite bevonden zich 1000 hierodulen, „de gedienstige meisjes, de dienaressen der overreding in het rijke Corinthe“ (Pindarus). Kostbaar vaatwerk, het Corinthische metaal, de Corinthische met bladeren van acanthus versierde kolom (door Callimachus ingevoerd), de pracht van de sierlijke gevels der tempels, dit alles zijn uitvindingen van de Corinthiërs; schilder- en beeldhouwkunst benevens metaalgieterij werden hier beoefend. Ten n. van de stad op een afstand van 12 stadiën door een dubbelen muur daarmede verbonden lag aan de Corinthische golf haar havenplaats, met een door kunst aangelegde tegenw. verzande havenkom; op den weg daarheen stond het gedenkteeken van Diogenes. Aan de Saronische golf lag de oostelijke haven, thans Kakhries, dicht daarbij warme zoutbronnen, ook „bad van Helena” geheeten In de nabijheid van de havenstad Kalamaki werden op den Isthmus, bij het heiligdom van Poseidon, de isthmische spelen gevierd; nog vindt men daar belangrijke overblijfsels van den tempel, het theater en stadium.- Op de westkust lag Oenoë. Vóór de dorische volksverhuizing hadden in C. eerst de Sisyphiden geheerscht, ten tijde van den trojaanschen oorlog behoorde het tot Mycenae. Bij de verdeeling verkreeg Aletes, achterkleinzoon van Hercules, het land. Omstreeks 955 maakte de familie van Bacchis, de Bacchiadae, een van Aletes afstammend geslacht, zich van de heerschappij meester. Zeven nakomelingen van Bacchis regeerden ais koningen gedurende 144 jaren (748 v. C.), vervolgens hielden zij zich bij een oligarchischen regeeringsvorm nog 90 jaren staande, totdat het aan Cypselus (die van moeders zijde zelf een Bacchiade was) gelukte, de door weelde en trotschheid gehate vorsten, met behulp der lagere volksklasse te verdrijven (658) en zich tot tyran te verheffen. Maar reeds na de regeering van zijn zoon Periander (627—585) werd diens zoon Psammetichus van den troon gestooten en eene republikeinsche staatsregeling ingevoerd- In den peloponnesischen oorlog verviel ook de zeemacht van Corinthus, hetwelk zich in vervolg van tijd bij de Macedoniërs aansloot en eindelijk ten gevolge harer deelneming aan het achaeïsch verbond door de Romeinen werd ingenomen en verwoest. Zie ook Korinthe.