koning van Denemarken en Noorwegen (1588—1648), hertog van Sleeswijk-Holstein, geb. 12 April 1577 te Frederiksborg op Seeland, besteeg na den dood zijns vaders, koning Frederik II, 4 April 1588 den troon; aanvankelijk onder regentschap gesteld werd hij in 1596 meerderjarig verklaard en gekroond; hij regeerde tot zijn dood 28 Febr. 1648 en was de meest populaire vorst van de dynastie der Oldenburgers; bij den vrede van Knaröd (1613) dwong hij Zweden vrije scheepvaart op de Oostzee af; overigens was hij in zijn buitenlandsche politiek weinig gelukkig en in zijn binnenlandsch bestuur zag hij zich in zijn meeste plannen (als in zijn poging tot opheffing der lijfeigenschap van den boerenstand) door den adel gedwarsboomd; in den dertigjarigen oorlog werd hij bij Lutter door Tilly verslagen en moest daarop den vrede van Lübeck (1629) teekenen. Te Kopenhagen werd een standbeeld van Thorwaldsen voor hem opgericht, en in 1874 te Christiania een van Jakobsen.
C. huwde in 1597 met Anna Katharina van Brandenburg en na den dood van deze met Christine Munk, dochter van een deensch edelman; hun dochter, Leonora Christina, huwde met Korfiz Ulfeld.
