graaf van Lee, fransch generaal, geb. 21 Juli 1783 te Parijs, toonde als escadronschef bij de revolutie van 18 Brumaire (9 Nov. 1799) grooten ijver voor Bonaparte. Vervolgens maakte hij de veldtochten in Italië, Oostenrijk en Polen mee en werd 1811 door Napoleon als gevolmachtigde naar het hof van groothertog Ferdinand naar Würzburg gezonden.
Teruggekeerd, werd hij brigade-generaal, 1814 kreeg hij het commando in het departement Loire. In de Honderd dagen was hij adjudant-gen. van Napoleon; na den slag van Waterloo vergezelde hij Napoleon naar St. Helena; door zijn meester tot uitvoerder van diens testament benoemd en tot bewaarder van een gedeelte van diens handschriften, gaf hij met generaal Gourgaud de Mémoires pour servir ä Vhistoire de France sous Napoléon écrits a Ste.-Hélcne sous sa dictée (8 dln., Londen en Parijs 1822—24; 2de dr., 9 dln., ald. 1830) uit. In de proclamaties, die Lodewijk Napoleon (later Napoleon III) bij zijn landing te Boulogne in 1840 liet uitstrooien, werd M. als chef van zijn generalen staf aangeduid. Tengevolge daarvan werd M. gevangen genomen en tot 20 jaren gevangenisstraf veroordeeld; in dien tijd schreef hij de Récits de la captivité de l’empereur Napoléon à Ste.-Hélène (2 dln., Parijs 1846); ook publiceerde hij Sentiments de Napoléon sur la divinité (uitgeg. d. Beauterne, 3de dr., Parijs 1843). De Februari-revolutie van 1848 hergaf hem de vrijheid; 1849 werd hij door het departement Charente-Inférieure in de wetgevende vergadering gekozen; hij overleed 23 Aug. 1853.
