(baron de la Bréde et) fransch philosophischstaatkundig schrijver, geb. 18 Jan. 1689 op het vaderlijk slot La Bréde bij Bordeaux. M. werd 1714 raadsheer bij het parlement te Bordeaux en in 1716 senaatspresident aldaar.
Zijn eerste werk waren de Lettres persanes (Amsterd. 1721 en meerm.),Met geestigen spot beoordeelt daarin een natuurmensch onder het masker van een Pers het politieke, maatschappelijke en letterkundige leven der Franschen. Ofschoon M. de Academie in zijn Lettres geenszins gespaard had, werd hij toch 1728 onder haar leden opgenomen. Om de wetgeving en staatsinstelling van vreemde naties te leeren kennen, legde hij 1726 zijn ambt neer, deed later een DE Montesquieu. reis d. Duitschl., Hongarije, Italië, Zwitserland, Holland en Engeland, waar hij twee jaar in vertrouwelijken omgang met Chesterfield vertoefde. Teruggekeerd op het slot La Bréde, schreef hij, tengevolge zijner te Rome ontvangen indrukken, het voor de geschiedenis der pragmatische voorstelling époque makende werk Considérations sur les causes de la grandeur des Romains et de leur décadence (1734 en meerm.); een soort aanvulling daarop vormt de Dialogue de Sylla et d’Eucrate (1748). Na twintigjarige voorbereiding verscheen eindelijk zijn hoofdwerk, Esprit des lois (2 dln., Genève 1748 en meerm.), waarin hij de ontwikkeling van wettelijke instellingen en haar verhouding tot de plaatselijke en maatschappelijke eischen in de verschillende landen voor het eerst in een grootsch overzicht trachtte voor te stellen.
Daardoor werd dit werk voor de ontwikkeling der staatswetenschappen van époque makende beteekenis. M. overleed 10 Febr. 1755 te Parijs. De uitgaven zijner verzamelde werken zijn zeer talrijk; onder de nieuwere dient genoemd de parijsche van 1827 (8 dln.), met aanteekeningen van Destutt, de Tracy, Villemain, d’Alembert e. a., en als de beste die van Ed. Laboulaye (7 dln., Parijs 1875—79).
