(dat zal gaan) Volkslied van de eerste periode der groote fransche revolutie; de muziek, die eerder bestond dan de tekst, is afkomstig van zekeren Bécourt, trommelslager bij de groote opera ; de tekst wordt toegeschreven aan een straatzanger, Ladré geheeten, en ook wel aan een persoon van den naam Poirier, tekst en muziek luidden oorspronkelijk
Ah! tt nous a!-Ions chanteral le-Iui
ra.ca i-ra.ça i-i
.QuandBoileauja--dis du cler-ge par--la . Ah! ça i-
ra.ça-i ra.ça i-ra.Comme un pro-phèta il a pré dit cp--la .
A.h ! ça ira, ça ira, ça ira!
Par les flambeaux de l’auguste assemblée,
Ah! ça ira, ça ira, ça ira!
Le peuple armé toujours se gardera.
Le vrai d’avec le faux l’on connaîtra;
Le citoyen pour le bien soutiendra.
Ab! ça ira, etc.
Ah! ça ira, ça ira, ça ira!
Lafayette dit: Tienne qui voudra!
Ali! ça ira, ça ira, ça ira!
Le patriotisme leur reprendra.
Sans craindre ni feu ni flamme,
Le français toujours vaincra.
Ah! ça ira, etc.
het refrein Ah! ça ira, ça ira, ça ira, Les aristocrates à la lanterne! werd er eerst later bijgevoegd; met de Carmagnole (zie aldaar) was dit lied het carillon national der mannen van het Schrikbewind.
