(vroeger, en in Frankrijk thans nog, Glycium geheeten; chemisch teeken Be; atoomgewicht 9,1.) Een metaal, dat in vele delfstoffen, als beryll, chrysoberyll, smaragd, enz. voorkomt. Het werd het eerst in 1828 door Wöhler in zuiver metallischen toestand verkregen.
Tezaamgesmolten heeft het de kleur van zink; het is smeedbaar enoxydeert niet aan de lucht of in het water; spec. gewicht 2.1; door verdunde zuren wordt het gemakkelijk opgelost.De B.-verbindingen hebben oppervlakkig vele eigenschappen met de Aluminium-verbindingen gemeen; in zijn wezen nadert het B. echter meer het magnesium. Het berylliumoxyd of beryll-aarde heeft tot formule Be O. Het B. heeft nog weinig of geen toepassing gevonden.
