Berengarius i

betekenis & definitie

Markgraaf van Friauhkoning van Italië (888-924), keizer sedert 916, uit het Karolingische huis; na den dood van Karel den Dikke werd hij door de Lombarden tot koning uitgeroepen, doch vond een tegenstander in Guido van Spoleto, en kon zich slechts in het noordoosten handhaven; na Arnulf’s aftocht uit Italië verstond hij zich met Lambert, Guido’s zoon, over de heerschappij in Opper-Italië ; na Lambert’s plotselingen dood (898) kreeg hij vooruitzicht op de heerschappij over geheel Italië; toen hij echter in 899 door de Hongaren verslagen werd, droeg de Lombardische adel de kroon van Italië op aan koning Lodewijk III van NederBourgondië ; hij voerde met genoemden vorst een verbitterden oorlog, maakte zich ten slotte van zijn persoon meester, deed hem de beide oogen uitsteken, en zond hem zoo naar Arelate terug, maakte zich weer van het inmiddels verloren gebied meester en werd in 916 door Paus Johannes X te Rome gekroond. De Bourgondiërs keerden terug en brachten B. zeer in het nauw ; bij Piacenza werd hij in 922 door Rudolf II geheel verslagen, waarop hij de hulp der in zijn land gehate Magyaren inriep en daardoor algemeene ontevredenheid wekte, waaruit allerlei samenzweringen geboren werden, tot hij ten slotte in 924 door zekeren Flambert te Verona vermoord werd.