Weekdierfamilie met alleen fossiele leden, van de Orde der Tweekieuwigo koppootigen, Dïbrancltiata, van de Onderorde der Tienarmigen, Decapoda, en van de afdeeling der Bedektoogigen. Zij hebben geleefd van het iriastijdperk tot in de oudere tertiaire periode en zijn meerendeels slechts bekend door overgebleven gedeelten van de schelp en de rugplaat, welke echter in enkele gevallen volledig genoeg zijn om er tot het maaksel der schelp uit te besluiten; zij bestaat uit een spitsvormig toeloopend achterste gedeelte, meestal over het grootste gedeelte zijner lengte kegelvormig of rolrond, en uit een vaste kalkscheede (snavel, rostrum) geheeten; in de naar voren gekeerde opening dezer scheede sluit het tweede schelpgedeelte, bestaande uit een met de spits achterwaarts gekeerden kegel, alveola, die in een aantal kamers is verdeeld, die onderling vereenigd zijn door een buis, siphon, aan de buikzijde: het aan de rugzijde hieraan sluitende derde schelpdeel is een hoornachitige of verkalkte plaat.
Van deze drie deelen wordt het eerste verreweg het meest gevonden; het zijn. de Belemnieten of Duivelsvingers, waaronder men een 100-tal soorten onderscheidt, waarop allerlei rangschikkingen en groepeeringen beproefd zijn. A. Belemkiïes acuarius; Gewoonlijk onderscheidt men naar de richting der siphon twee groepen, Prosiphonieten gerestaureerd. (geslachten Aulacoceras, Atractites, Bactrites) en Retrosiphonieten (geslachtsn Belenmites, zie illustr., Xiphoteuthis Belemnitella, Belemnoteuthis).
