Fransch dichter, geb. 30 Oct. 1762 te Konstantinopel, waar zijn vader, de historikus Louis de C. (overl. 1796)
consul-generaal was; zijn moeder was een door schoonheid en geest uitmuntende griekin ; in 1781 bij een Straatsburgsch regiment als Cadet gentilhomme in dienst getreden, moest hij weldra wegens ziekelijkheid zijn ontslag nemen; van 1785 tot 87 hield hij zich te Parijs op en geraakte hier in kennis met mad. de Bonneuil, door hem als Camilla bezongen; in 1787 ging hij als gezantschapssecretaris met La Luzerne naar Londen; hij het uitbreken der groote revolutie keerde hij naar Parijs terug; de nieuwe denkbeelden geheel toegedaan, ijverde hij echter met vurige welsprekendheid tegen de gruweldaden van het Schrikbewind, werd diensvolgens in Maart 1794 gearresteerd, en besteeg 7 thermidor (25 Juli) 1794 het schavot. In de gevangenis Saint-Lazaire schreef hij nog eenige zijner schoonste gedichten: La jeune captive, het fragment Derniers vers d'un poète enz. Tijdens zijn leven werd zoo goed als niets van hem gedrukt; een volledige editie zijner gedichten verscheen eerst in 1874 te Parijs, in 3 dln.: daarin bevinden zich idyllen, elegiën, jamben, hymnen, en vooral fragmenten en onvoltooide stukken, als van Hernies, een soort natuurphilosophisch heldendicht, en L’Amérique.
