duitsch criticus en dramatisch dichter, geb. 18 Oct. 1774 te Langendorf bij Weissenfels, een zusterszoon van den dichter Bürger, studeerdete Leipzig in de rechten, vestigde zich 179& als advocaat te Weissenfels en overl. aldaar 11 Juni 1829. Hij gaf eerst anoniem den roman Incest oder der Schutzgeist von Avignon (2 dln., 1799) uit en schreef vervolgens voor een privaat theater in Weissenfels de blijspelen Die Vertrauten, Die grossen Kinder, Die Onkelei enz., deels naar fransche origineelen en in vloeiende verzen geschreven.
Belangrijker zijn zijn tragedies: Der neunundzwanzigste Februar (Leipz. 1812), Die Schuld (1816), König Yngurd (1817) en Die Albaneserin (1820). Van 1820—25 redigeerde M. het „Litteraturblatt” bij het ,,Morgenblatt”, gaf 1823 de „Hekate” en sedert 1826 het „Mitternachtsblatt” uit. En in deze bladen en als medewerker aan vele andere tijdschriften oefende hij een meedoogenlooze critiek uit; zijn zelfzucht en zijn strijdlust verwikkelde hem ook overigens allerwege in onverkwikkelijke conflicten en processen; doch hij verstond meesterlijk de kunst, van de gunst van het publiek financieel gebruik te maken. Hij bezorgde zelf een verzameling zijner Vermischte Schriften (2 din., 1824—26) en zijner Dramat. Werke (8 dln., 1828).
