Duitsch philosoof, geb. 17 Juli 1714 te Berlijn: hij studeerde te Halle, en werd, nadat hij een tijdlang aan de universiteit aldaar had gestudeerd, in 1740 prof. in de philosophie te Frankfort a/O., waar hij 26 Mei 1762 stierf; Hij is de grondlegger der aesthetika, in zoover hij de eerste was die de wetenschap van het schoone als afzonderlijke wetenschap voorstelde ; een eerste poging daartoe deed hij in De nonnullis ad poema pertinentibus (Halle, 1735). Uit zijne dictaten kreeg G.
F. Meier’s Anfangsgründe aller schonen Wissenschaften (1754—59) het aanzijn, waarop hij zelf Aesthetica acraomatica (1750—58) in het licht gaf de voltooiing waarvan door zijn dood verhinderd werd. Zijn werk Metapliysica (Halle, 1739) is nog heden een gezocht werk bij de studie van de metaphysica der Wolfsche school.
