Een geestelijke ridderorde (oorspronkelijk een wapenbroederschap van St. Juliaan del Pereiro, eene grensstad tusschen Portugal en Kastilië), de jongste der drie Spaansche ridderorden.
Zij werd door de broeders Don Suero en Don Gornez Fernando Barrientos in 1156 gesticht; in 1177 keurde paus Alexander III haar geestelijke ridderorde goed, schonk haar vele voorrechten, en belastte haar met de verdediging van het christelijk geloof en droeg haar een eeuwigen oorlog tegen het ongeloof op. Dè ridders, die een verzachten regel van H. Benedictus volgden, deden geloften van armoede, zuiverheid en gehoorzaamheid; in 1540 werden zij in zooverre van het celibaat ontheven, dat zij e'enen keer mochten huwen. Karel V verkreeg van paus Adriaan VI, dat het grootmeesterschap der orde voor altijd aan de Spaansche Kroon werd toegekend. Een bijzondere gelofte verplichtte hen tot het verdedigen van de leer der onbevlekte ontvangenis der Heilige Maagd. Onder Gregorius XIII hield deze ridderorde op, eene geestelijke ridderorde te zijn.
In 1872 werd de orde door de Republiek opgeheven, doch in 1874 door Alfonso XII hersteld. Het wapen der orde is een pereboom.
