Koning der Lombarden en grondlegger der Lombardische heerschappij in Italië; in 561 volgde hij zijn vader op als koning der Lombarden, die zich te dien tijde in Pannonië bevond. Zijn krijgszuchtige aard openbaarde zich het eerst in een tocht tegen de Oost-Gothen, die in oorlog waren met Narsis, zijn bondgenoot; in een oorlog met de Gepiden bracht hij dezen een groote nederlaag toe (566) en doodde bij die gelegenheid eigenhandig hun koning, Kunimonde, en nam diens dochter Rosamond gevangen en dwong haar na den dood van zijn eerste gemalin, Klodoswonda, met hem te huwen.
Sommige zijner krijgslieden, die Italië hadden bezocht, brachten hem tijding van den daar heer schenden rijkdom; dit laatste deed Alboin besluiten tot een tocht naar Italië. In 568 viel hij met zijn Lombarden, 20.000 Saksers en Gepiden-benden noordelijk Italië binnen en drong door tot den Tiber; Pa via tot zijn residentie kiezende maakte hij zich van het geheele noorden meester, totdat te midden zijner zegepralen zijn barbaarschheid hem het leven kostte. Op een feest te Verona deed hij zijn gemalin, Rosamond, wijn drinken uit den schedel haars vaders, waarop zij haar geheimen minnaar, Helmichis, de belofte afdwong haar echtgenoot om het leven te zullen brengen, hetgeen deze in 574 volbracht. Met Helmichis en de schatten haars gemaals vluchtte Rosamond naar Ravenna en stelde zich onder bescherming van Longinus; toen deze naar haar hand begon te dingen, besloot zij Helmichis uit den weg te ruimen en gaf hem daartoe vergiftigden wijn te drinken, hetwelk deze reeds bij de eerste teugen bemerkte; hij dwong haar daarop met geweld het overschot te drinken. Beiden kwamen om het leven.
