fransch letterkundige, geb. te Keulen 1835, overl. te Parijs 1891, studeerde te Bonn en legde zich op het te eken on toe. In 1857 zond de ,,Augsburger Zeitung” hem naar Parijs om een correspondentie te schrijven over de „salon” van dat jaar, van dat oogenblik af bleef hjïj in de fransche hoofdstad.
Hij was eenigen tijd secretaris van Dumas père, werkte mede aan verschillende bladen, o. a. aan de „Figaro”, verliet in den oorlog van 1870 Parijs en zette zich te Brussel neder, doch keerde na den vrede te Parijs terug, werd genaturaliseerd en hernam zijn werkzaamheden aan de „Figaro”, waar hij in 1891 Vitu opvolgde als tooneel-recensent. Van zijn talrijke werken vermelden wij Un, homme du sud (1862), jEgmont, lyrisch drama (1887), Mémoires du boulevard (1866), Mémoires d’un Parisien (1884—88).Zijn neef, Pierre W., geb. te Parijs 1865, is bekend geworden door romans, o. a.: Le roman (Tune femme mariéc, en tooneelstukken, Celles qu’on respecte (1893), Vivc larmée (1901), Be cadre (1902), L> secret de Polichinelle (1903).
