(mythol.), volgens Homerus de dochter van Pundareus, en gemalin van den koning van Thebe, Zethus, wien zij één zoon, Itylus, schonk; naijverig op den rijker met kinderen gezegenden echt van Amphion en Niobe, beraamde zij een aanslag op het leven van den oudsten zoon dezer twee, doch doodde onwetend haar eigen zoon; andere schrijvers voegen er bij, dat zij hierop door Zeus in een nachtegaal veranderd werd.
Een andere sage, betreffende Aëdon verhaald, noemt haar de echtgenoote van den kunstenaar Polytechnus, te Colophom, in Lydië; haar huwelijksgeluk maakte haar zoo overmoedig, dat zij meende zelfs Zeus en Here op dit punt te overtreffen, waarop deze Eris zenden, die de echtgenooten inblaast te beproeven wie in de kunst de hoogste vlucht kan behalen, welke proef ten gunste van Aëdon beslist, waarop Polytechnus verbitterd zijn vrouw haar eigen zuster, haar onbekend, tot slavin geeft en met deze een ongeoorloofde betrekking aanknoopt; Aëdon klaagt haar verdriet aan de bronnen, de zusters verbinden zich tot wraak en vermoorden den zoon des huizes, Itylus, en zetten hem den vader als spijs voor. Als hij deze gruweldaad ontdekt, vervolgt hij de zusters, die gevlucht zijn; de góden, bewogen met de beide oogelukkigen, treden tusschenbeide en veranderen Aëdon in een nachtegaal, haar zuster, Ohelidonis, in een zwaluw, Polytechnus in een specht, en ten overvloede Aëdons vader, Randareus, in een zee-arend. Zie Philomele en Procne.
