moorsche dynastie te Sevilla, 1023—91. Grondlegger dier dynastie was Mohammed, uit het Syriseh geslacht Abbad; deze was bij den val van het kalifaat van Cordoba kadi te Sevilla en wierp zich, van de omstandigheden gebruik makende, tot vorst van die stad en haar gebied op.
Hij en zijn zoon Abbad el Motadid, die 1042—69 regeerde, onderwierpen verscheidene der muzelmansche staatjes in de nabuurschap en brachten Sevilla tot grooten bloei. Abbad’s zoon, el Motamid (1069—91), een groot bevorderaar van kunst en wetenschap, was ongestadig en wispelturig van karakter; hij veroverde het geheele gebied gelegen tussehen de rivieren Guadalquivir en Guadiana, benevens Cordova. Toen Alfonso VI, koning van Castilië, in 1085 Toledo aan zich onderworpen had, en daardoor een te machtig nabuur voor de mohammedaansche' staten in Andaluzië dreigde te worden, verbond hij zich met de emirs van Almeria, Granada, Badajoz en Valencia, om gezamenlijk een gezantschap te zenden naar den Marokk. vorst Yossouf-ibnTaschfin; deze kwam met hulp opdagen en versloeg Alfonso VI op 23 Oct. 1086 bij Zallaka of Sacralias; drie jaren later andermaal uitgenoodigd bijstand te verleenen aan de mohammedaansche staten in Andaluzië, verklaarde hij deze bij Marokko ingelijfd en vond daarbij den steun van een sterke partij in die staten; de regeerende vorsten. werden afgezet. Abbad riep toen de hulp in van Alfonso VI, en hoewel deze vorst hieraan gevolg gaf, werd Sevilla op 9 Sept. 1091 gedwongen zich over te geven, Abbad werd met zijn geheele familie naar Afrika gezonden; hij overleed te Aghmat, in 1095; met hem eindigde de dynastie der A. In Afrika wijdde hij zich in zijn gevangenschap aan de poëzie en dichtte eenige elegieën, waarin hij zich over zijn noodlot beklaagt. Literatuur: Dozy, Historia Abbadidarmn (Leiden 1846—63, 3 dln.), dezelfde, Histoire des Musulmans d’Espagyie (dl. 4, ald. 1861).
