SLAAPZIEKTE - v. (-n), eene onoverkomelijke neiging tot slaap, welke ook bij betrekkelijk gezonde personen somtijds na hevige, uitputtende inspanning, na het doorstaan van felle koude voorkomt, doch meestal bij sommige ziekten wordt waargenomen; de slaapziekte der negers in tropisch Afrika begint met matheid en hoofdpijn, daarop volgen slaapzucht, zwelling der klieren, verslapping der spieren en eindigt (soms na jaren) met den dood ; ’t is eene chronische ontsteking van het hersenvlies en de hersenen, en wordt veroorzaakt door tsetse-besmetting.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
