Scholastiek - v. schoolsche wijsheid, die wetenschap, wijsbegeerte en godgeleerdheid, welke in de hoogescholen der middeleeuwen onderwezen werd; zij begon met de geopenbaarde waarheden als vaststaande aan te nemen en trachtte die dan te bewijzen; zij sloot zich vooral, doch niet uitsluitend, aan bij het wijsgeerig stelsel van Aristoteles;
— het beoefenen der scholastiek : eene herleving der scholastiek had plaats in de 16de eeuw en ook in onzen tijd;
—, m. (-en), beoefenaar der scholastiek; (in verschillende kloosterorden) student, jong kloosterling, die zich op de studiën toelegt.