Ophicleïde v. (-s), een omstreeks 1806 uitgevonden blaasinstrument van koper of hout: eene soort van basbazuin, met zes gaten en vier of ook meer kleppen, van een vollen, ronden, wecken, krachtigen toon, ten omvange van contra B tot ééngestreept ; thans geheel uit het orchest verdrongen.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
