(ontwond, heeft ontwonden), wat opgewonden is, weder afwinden : gij zult de kloen al voortgaande ontwinden;
— ontplooien : met haast ontwond hij nu ’t gebiedend vendel weer;
— iets loswinden van of uit iets anders : zij begon den band van zijn hoofd te ontwinden;
— de verschillende deelen, waaruit iets bestaat, van elkaar loswinden : het listig weefsel zijner eerloosheid ontwinden. ONTWINDING, v. het ontwinden.