Onderpachten

betekenis & definitie

(onderpachtte, heeft onderpacht), (eig.) door het aangaan eener onderhandsche overeenkomst van pacht, in het geheim, meest op slinksche of behendige wijze, de zaak in pacht verkrijgen en daardoor de rechten van den eersten pachter te niet doen; ze onder de hand pachten met vervanging van den eersten pachter, (w. g.): een andere boer heeft hem dat stuk grond onderpacht; (van den pers., die iets gepacht heeft) hem op slinksche wijze vervangen door eene onderhandsche overeenkomst van pacht, en hem daardoor van zijne als pachter verkregen rechten berooven: ik had dat land gehuurd tegen November, maar men heeft mij onderpacht. ONDERPACHTING, v. (-en).