BON-TON, m. goede toon, welvoeglijkheid, deftigheid, welgemanierdheid in spreken en handelen; (fig.) beschaafde, (ook wel) te zeer verfijnde klasse der maatschappij;
— de manieren van den bon-ton, wereldsche, beschaafde manieren.
Inloggen
Log hier in om direct te kunnen beginnen met schrijven.
