BEKLIJVEN, (beklijfde, heeft beklijfd), van langen duur zijn, goed onthouden worden op die wijze zal er van de leerstof niets beklijven:
— duren, gedijen; (spr.) blijven doet beklijven; onrechtvaardig goed beklijft niet;
— blijven: geen voetstap die beklijft. BEKLIJVING, v.