aanwaaien

betekenis & definitie

Aanwaaien - (waaide en woei aan, heeft en is aangewaaid), door den wind nader gevoerd worden; onverwachts en toevallig op eene plaats aankomen; waaiend naderen, met winderigen gang aankomen; daar komt hij weer aanwaaien of aangewaaid; tot iemand of iets waaien en er zich aan vasthechten: de spuitgasten waren zwart van den rook die hun aanwoei; zonder studie iem. eigen worden: de kennis zal u niet aanwaaien; met toenemende kracht waaien; (koelte) toewaaien; door den wind aan het branden raken; door waaien aan het branden brengen. (w. g.)