Zinken

betekenis & definitie

(zonk, is en heeft gezonken),

I. onoverg.,

door eigen zwaarte naar de diepte, naar beneden gaan in een vloeistof: een steen zinkt in water ; hout drijft, ijzer zinkt; het schip zinkt, het loopt vol water, zodat het niet meer blijft drijven ; wij zinken, ons schip zinkt; de drenkeling zonk naar de diepte;

2. wegzakken : hij zonk tot aan de knieën in de sneeuw ; — door de grond zinken, zie Grond ; — (fig.) hij is diep gezonken, zedelijk diep gevallen ; in een diepe slaap gezonken, daarin gedompeld, verloren ;
3. dalen, zakken: de arm, het vaandel laten zinken; — niet meer blijven staan, langzaam vallen, zijgen: van zwakheid ter aarde zinken; zij zonk in mijn armen ; in het graf zinken, sterven ; — de moed laten zinken, die verliezen ;

II. overg.,

1. doen zinken: (Zuidn.) een lijk zinken, begraven ; — een put zinken (vgl. zinkput, 3.); tot het zinken van een schacht overgaan;
2. wijze v. grondbewerking waarbij de bovenste grondlaag onder de tweede gebracht wordt en de derde is losgemaakt.