Tentakel

betekenis & definitie

(<Fr.), m. (-s), ben. voor slanke, lange aanhangsels, bij vele lagere dieren (o.a. holtedieren, mosdiertjes) bewegelijk, meestal rondom de mond gelegen: de tentakels doen vooral als tastorganen dienst; ook bij sommige insectenetende planten: de tentakels van de zonnedlauw scheiden een eiwitverterend vocht af.