Ten

betekenis & definitie

I. TEN

samengetrokken uit te den, zie te (I).

II. TEN kopp. van ’t en het ontkennend bw. en, niet. Thans, behalve in tenware en tenzij, veroud., maar in Z.-Ned. nog gebruikelijk in de verb. : ten doet, toch niet; ten zal, het zal niet.