SONATE

betekenis & definitie

v. (-s, -n), (muz.) oorspr. een voor instrumenten geschreven muziekstuk [It. sonata musica] in tegenstelling met zangmuziek [It. cantata m.]; — (thans) muziekstuk voor één instrument, vroeger meestal voor de viool, later voor het klavier en tegenwoordig voor de piano alleen of met accompagnement van enkele andere instrumenten, waarin enige afdelingen (gewoonlijk vier) met verschillend tempo één hoofdgedachte uitwerken: een sonate van Mozart, van Beethoven, van Brahms.