(slabakte, heeft geslabakt),
1. niet flink arbeiden, niet voortmaken: hij begint te slabakken; in alles slabakt hij, niets meer pakt hij flink aan.
2. verminderen, afnemen: de wind begint te slabakken.
3. (Zuidn.) slecht gaan, kwijnen: zijn bedrijf viel aan ’t slabakken.
