I. bn. (-ler, -st),
1. (van aarde en andere korrelige substanties) erg los, weinig samenhangend, mul, zich gemakkelijk verplaatsend: hij liep door het rulle zand; de rulle sneeuw, waar hij met de voeten in wegzakte; tuinaarde moet rul zijn.
2. (gew.) droog en korrelig: rul brood; die rijst is rul gekookt; de ontbijtkoek is erg rul, los, uit elkaar vallend.
II. o., rul van tabak, kort, zeer kleine stukjes, III. v. (-len),
1. (veroud., gew.) het rullen, zwier: aan de rul zijn.
2. (hand.) buitengewoon grote afzet van koopwaren: er is rul in dektabak.
3. (gew.) bui., vlaag, luim: een goeie, kwaje rul hebben; bij de rul, bij buien, bij vlagen.
IV. (Zuidn.)
I. m.,
1. snorrend geluid, gesnor: de rul van ’t spinnewiel.
2. gebabbel, gepraat: de rul van een lasteraar kan veel kwaad doen.
II. v.,
1. meikever.
2. handmolen met twee stenen om boekweit of gort te malen.
