(reageerde, heeft gereageerd), (<Hd.),
1. (als proces in het menselijk of dierlijk organisme) bep. verschijnselen vertonen als antwoord op een bep. prikkel: runderen die op de tuberculine-inspuiting hadden gereageerd; bij inenting reageert het kind gewoonlijk met enige verhoging van temperatuur;
2. (scheik.);
a. (van chemicaliën) een reactie (3. a.) aangaan: zink en zoutzuur reageren gemakkélijk met elkaar ;
b. een reactie (3. b.) uitvoeren : ik vroeg hem, op arsenicum te reageren;
c. een reactie (3. c.) bezitten: maagsap reageert zuur, darmsap daarentegen alcalisch;
3. (als geestelijk proces) een houding aannemen of een handeling verrichten als antwoord op iets dat de geest heeft geprikkeld : personen die snel waarnemen en langzaam reageren;
4. (inz.) met woorden ingaan op iets dat zich op een persoonlijke wijze tot ons richt: zij reageerde helemaal niet op de hatelijkheden die hij zich permitteerde ;
5. reageren tegen, een actie voeren tegen : de humanistische school die reageerde tegen de scholastieke traditie.
