(<Fr.-Lat.), v., mv. ongew. (-s),
1. slag, stoot: de lading van de patroon wordt door percussie ontstoken;
2. (geneesk.) methode van onderzoek, waarbij men uit de toon, die door licht aantikken op de oppervlakte van een der holten van het lichaam wordt voortgebracht, de toestand van het onder het aangetikte punt gelegen orgaan nauwkeuriger zoekt te bepalen: directe percussie, het bekloppen met de vingers; indirecte percussie, met een percussiehamer.
