(ontboeide, heeft ontboeid),
1. van de boeien ontdoen: ontboeit die man, opdat hij onbelemmerd moge spreken.
2. (fig.) bevrijden, inz. in toepassing op de ziel bij het sterven: uw ontboeide geest steeg tot zijn oorsprong weder.
3. (fig.) loslaten: de ontboeide orkaan; de ontboeide stroom.
