Onderst

betekenis & definitie

bn., het laagst gelegen, zich geheel benedenaan bevindend: de onderste plank; de onderste steen boven keren; al stond de onderste steen boven, in geen geval; — zelfst.: het onderste; (spr.) die het onderste uit de kan iuil hebben, krijgt het lid (het deksel) op de neus, wie te hebzuchtig is, komt wel eens lelijk terecht.