bn. bw. (-er, -st);
1. scherpe kanten, ribben hebbende : kantige steentjes; een kantig uitsteeksel; — soms : scherp begrensd ; — (fig.) zijn karakter, zijn persoonlijkheid was te kantig (te hoekig, te scherp), om zich vele vrienden te maken;
2. (gew.) kloek, fiks; een kantige meid, flink, aardig, netjes en zindelijk;
3. fustig (van wijn), naar het vat smakende, beschimmeld ; — (Barg.) oud ;
