(Lat.), in het noodzakelijke eenheid, in het niet-noodzakelijke vrijheid, in beide liefde. In deze vorm het eerst aangetroffen Lij Itupertus Meldenius (pseud. van Petrus Meuderlinus) in zijn Paraenesis Votiva (1626).
In pl. v. ,,non necessariis” wordt ook geciteerd ,,du'biis” ; Comenius in zijn Unum necessarium (1668) spreekt van ,,in mi'nus necessa'riis (quae adia'phora vo'cant)”.
