(Fr.), glijdt voort, stervelingen, blijft niet (met uw gewicht) rusten (laatste regel van een gedichtje van P. C.
Roy (1683—1764), onder een gravure van Larmessin naar een schilderij van Lancret dat schaatsenrijders voorstelt; gewoonlijk gebezigd om aan te duiden dat men niet te lang stil moet staan bij, niet te veel nadruk leggen op zeker onderdeel, zeker aspect van een zaak.
